រឿង ស្នេហ៍ឆ្លងភព ភាគទី ១- ជួបស្នេហ៍ពិត

និពន្ធដោយ និងរក្សាសិទ្ធដោយ៖ រាជ្យបុត្រ ព្រះអាទិត្យ

តើអ្នកធ្លាប់ជួបគូរនិស្ស័យរបស់អ្នកហើយឬនៅ?

ជឿទេ ថាលើលោកនេះពិតជាមានគូរនិស្ស័យមែន? សម្រាប់ខ្ញុំគឺខ្ញុំជឿថាពិតជាមានមែន បើទោះបីជានៅមួយជំហាងផែនដីម្នាក់ក៍ដោយ?

ព.ស ២៥៦៥ ចុងឆ្នាំ២០២០

ខ្ញុំឈ្មោះ វេហា ជានិសិត្សផ្នែកគំនូរ ឆ្នាំទី ៤

គំនូរជាអ្វីដែលខ្ញុំស្រលាញ់បំផុតតាំងតែពីតូចមក ចាប់តាំងពីលោកតាដែលខ្ញុំបានស្រលាញ់បំផុតបានលាចាកលោកទៅតាំងពីខ្ញុំអាយុ១០ឆ្នាំ ខ្ញុំមិនដែលមានរូបថតរបស់គាត់ទេទើបបានជាខ្ញុំចូលចិត្តគូររូបគាត់ទុកដើម្បីជាការចងចាំ ជាហេតុនេះហើយទើបខ្ញុំចាប់យកមុខវិជ្ជាមួយនេះ។ 

ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសៅរ៍ សែនក្ដៅហួតហែង បូករួមជាមួុយពាក់ម៉ាសទៀតធ្វើអោយខ្ញុំស្ទើរតែអស់ខ្យល់ តែមិនជាថ្វីទេ យ៉ាងណាក៍ព្យាយាមពាក់ម៉ាសរួមគ្នាការពារជម្ងឺកូវីតចង្រៃអោយចេញពីស្រុកខ្មែរយើងអោយបានឆាប់។ ថ្ងៃនេះខ្ញុំជិះម៉ូតូដើម្បីស្វែងរកទិញគំនូរបូរាណ ដើម្បីបំផុសគំនិតក្នុងការធ្វើ Assignment ថ្មីដែលគ្រូបានដាក់អោយ។ 

ជិះហាលក្ដៅជិតពីរម៉ោង ទីបំផុតខ្ញុំបានឈប់នៅមុខហាងគំនូរតូចមួយនៅជិតសាលារបស់ខ្ញុំ និងសារៈមន្ទីរជាតិ ហើយក៍ដើរចូលទៅ។ 

លោកពូម្នាក់ វ័យប្រហែល ៥០ប្លាយ ទឹកមុខញញឹមបែបស្ងួតដែលមើលទៅទំនងជាម្ចាស់ហាង បានដើរសំដៅមករកខ្ញុំហើយសួរថា

- រកអី្វដែរក្មួយប្រុសឯ ពូមានគំនូរ និងរូបចម្លាក់ច្រើនណាស់ ក្មួយអាចមើលលេងសិនបាន

- បាទលោកពូ ខ្ញុំមករកមើលគំនូរខ្លះៗ ដើម្បីបំផុសគំនិតធ្វើជា Assignment ។ 

- អត់អីទេចឹង ក្មួយអាចមើលសិនបានណា ពូទៅក្នុងមួយភ្លែត

- បាទពូ

ខ្ញុំក៍ដើរមើលបន្តក្នុងហាងរបស់គាត់។ 

រូបចម្លាក់អប្សរាតូចៗបានឆ្លាក់បានយ៉ាងស្អាតដែលតាំងនៅក្នុងទូរកញ្ជក់យ៉ាងមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ ខ្ញុំក៍អូសភ្នែកមកគំនូរលើជញ្ជាំង។ លោកពូពិតជាមានទឹកដៃគួរអោយសរសើរណាស់ គំនូររបស់គាត់មួយៗ សុទ្ធតែបង្កប់ពីអត្ថន័យជ្រៀលជ្រៅ និងផ្ចិតផ្ចង់បំផុត។ ខ្ញុំស្លុងអារម្មណ៍ជាមួយរូបទេសភាពជនបទដែលបង្ហាញអំពីជីវភាពរបស់ប្រជាជនខ្មែរដែលធ្វើអោយខ្ញុំនឹកដល់ម៉ែពុកដែលនៅឯស្រុក ខ្ញុំនឹកពួកគាត់ណាស់ ត្បិតតែរដូវកាលកូវីតខ្ញុំមិនទាន់អាចទៅលេងពួកគាត់បាន។ 

ផុតពីរូបទេសភាព ខ្ញុំស្ងប់ស្ងែងនឹងរូបផ្សេងដែលបានព្យួរ មកដល់រូបភាពមួយដែលធ្វើអោយខ្ញុំសម្លឹងឡើងភ្លឹក បេះដូងខ្ញុំលោតញាប់ស្ទើរចេញមកក្រៅ

គឺរូបគំនូរមួយកំណាត់ខ្លួនរបស់នារីម្នាក់ វ័យប្រហែលក្បែរ២០ឆ្នាំ ស្ថិតនៅក្នុងសំលៀកបំពាក់បូរាណ។

នាងស្អាតខ្លាំងណាស់ប្រៀបបីដូចជាទេពអប្សរ ស្អាតរហូតខ្ញុំអាចស្រម៉ៃចេញជារូបនាងពិត។

មុខមូលតូចក្រឡង់ រួមជាមួយកែវភ្នែកដែលអាចសណ្ដំចិត្តខ្ញុំដកចិត្តពំរួច បបូរមាត់ និង ច្រមុះ សមឥតខ្ចោះនឹងទម្រង់មុខ ដើមទ្រូងពើងក្រពុំធំល្មមសមជាក្មេងស្រីទើបពេញក្រមុំ ស្ថិតនៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់ដែលអាចអោយខ្ញុំដឹងថាមិនមែនជាកូនរាស្រ្តសមញ្ញទេ (Admin សុំបទរាស្ត្រសមញ្ញមួយ) 

ថ្វីត្បិតជារូបគំនូរ តែវាហាក់បីដូចជាផ្ទាំងរូបថតរបស់នារីម្នាក់ពិតៗ ដែលពិតជាមិនសរសើរអ្នកគូរមិនបាន។ 

លោកពូម្ចាស់ហាង និងជាជាងគំនូរដ៍មានថ្វីដៃក៍បានដើរត្រលប់មកវិញ

- យ៉ាងមិចហើយក្មួយកំលោះ ចាប់ចិត្តនឹងរូបណាដែរ ?

-  តើរូបនេះជារូបរបស់អ្នកណាដែរពូ? ខ្ញុំសួរ ព្រមទាំងចង្អុលនារីម្នាក់នោះ

- អូរ តាមពិតទៅអញ្ចេះទេ ពូបានយល់សប្ដិឃើញក្មេងស្រីម្នាក់វ័យប្រហែលកូនស្រីរបស់ពូ ប្រហែល ១៨ ១៩ឆ្នាំអីហ្នឹង ពូុយល់សប្ដិឃើញញឹកញាប់ណាស់រហូតដល់ថ្នាក់ពូអាចចាំមុខរបស់នាងបានយ៉ាងច្បាស់ ពូក៍សម្រេចចិត្តគូររូបនាងទៅ។ 

ពូក៍បន្ថែមទៀតថា

- តាមពិតទៅពូក៍ចម្លែកក្នុងចិត្តដែរ ព្រោះពូមិនធ្លាប់ជួបក្មេងស្រីណាដែលមានមុខដូចនេះដែរ តែបែរជាមកឃើញនៅក្នុងយល់សប្តិរបស់ពូ។ 

- ចុះបើខ្ញុំចង់ទិញរូបនេះ តើពូព្រមលក់អោយទេ? ខ្ញុំសួរ

- ហុឹម បើក្មួយចង់បានហើយ ក្មួយអាចយកចុះ ពូមិនយកលុយទេ ចាត់ទុកថាអោយក្មួយទុកជាការរាប់អានចុះ ព្រោះមើលទៅក្មួយហាក់បីដូចជាមាននិស្ស័យនឹងរូបនេះដែរ។ 

- អរគុណច្រើនណាស់ពូ ខ្ញុំនឹងឧស្សាហ៍មកទិញរូបនៅហាងរបស់ពូ 

លាលោកពូហើយ ខ្ញុំក៍យករូបទេពអប្សរនោះមក ហើយជិះម៉ូតូត្រលប់មកផ្ទះវិញ

(ចុះឡើងៗគ្មានបានរូបយកមកធ្វើ assignment ទេ ទៅជាបានរូបស្រីវិញ)

រាត្រីក៍ឈានចូលមកដល់ ខ្ញុំនៅក្នុងបន្ទប់ជួលម្នាក់ឯងអង្គុយបង្ហើយកិច្ចការសាលា។

 ម៉ោងជិត ១២អាធ្រាតទៅហើយ អ្នកនៅជាប់បន្ទប់ក៍គេងលក់អស់សល់តែខ្ញុំដែលអង្គុយសម្លឹងមើលរូបរបស់នារីម្នាក់នោះ ដែលខ្ញុំបានយកមកពីហាងគំនូរថ្ងៃមិញ។ 

អង្គុយសម្លឹងកាន់តែយូរទៅ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នាងកាន់តែស្អាតខ្លាំងឡើងៗ អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំពេលនេះពិបាកនឹងបរិយាយ។ 

ម៉ោង ១២អាធ្រាតបានឈានមកដល់ ខ្យល់បកមកល្ហើយៗមកប៉ះនឹងខ្លួនខ្ញុំ ភ្នែករបស់ខ្ញុំហាក់បីដូចជាទន់ធ្លាក់មួយរំពេច ខ្ញុំស្រាប់តែងងុយស្លុប ខ្លួូនប្រាណរបស់ស្រៀវប្រៀបបីដូចជាត្រូវបានស្រូបទាញទៅក្នុងអ្វីមួយ ហើយខ្ញុំក៍លែងដឹងខ្លួនអីទាំងអស់។ 

ស.វទី ១៥ ឆ្នាំ ១៤៤០ រាជ្យកាលអាណាចក្រខ្មែរ

ពន្លឺថ្ងៃរះចាំងចូលភ្នែក និងសម្លេងមាន់រងៀវបានដាស់ខ្ញុំអោយងើបពីដំណេក 

អ្វីដែលចម្លែកហើយធ្វើអោយខ្ញុំបើកភ្នែកធំៗនោះគឺ ខ្ញុំមិនបានភ្ញាក់នៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំទេ ខ្ញុំបែរជាមកភ្ញាក់លើគំនរចំបើង ក្បែរគុំចេកយ៉ាងចំឡែក។ ខ្ញុំព្យាយាមក្ដិចខ្លួនឯងខ្លាំងៗដើម្បីអោយដឹងថានេះជាយល់សប្តិ តែសាច់របស់ខ្ញុំឈឺដូចពិតៗ (ពិតហើយថាមិនពិតទៀត) ធ្វើអោយខ្ញុំចម្លែកចិត្តជាខ្លាំងពីព្រោះខ្ញុំមិនដែលស្គាល់កន្លែងនេះពីមុនមកទេ។ 

- អាសឹម វាភ្ញាក់ហើយ មកនេះមកមើលវា

សម្លេងបុរសម្នាក់នៅពីក្រោយខ្នង ខ្ញុំក៍ងាកទៅភ្លាមៗឃើញបុរសម្នាក់មាឌដំបងសម្បុរខ្មៅស្រអែម វ័យប្រហែល៤០ឆ្នាំ ស្លៀកខោខ្លីតែអត់អាវ កំពុងតែហៅគ្នីគ្នាម្នាក់ទៀតកំពុងតែដើរមក។ បុរសម្នាក់ទៀត វ័យស្របាលគ្នា និងស្លៀកពាក់ដូចគ្នា។ 

- ឯងសាកសួរវាទៅអាក្រឹប ថាវាមកពីណា? 

អាចអោយខ្ញុំបានដឹងថា ម្នាក់ឈ្មោះក្រឹប និងម្នាក់ឈ្មោះសឹម

- ឯងមកពីណាអាកម្លោះ ម៉េចបានដេកទីនេះ? សឹមបានសួរមកខ្ញុំ

- ខ្ញុំអត់ដឹងទេពូ កន្លែងនេះជាកន្លែងអី ភូមិអីទៅពូ? ខ្ញុំសួរត្រលប់ទៅវិញ

- នេះជាចំការរបស់លោកដង្ខៅដាន់ 

- (ខ្ញុំគិតក្នុងចិត្តរាងភ្ញាក់ក្នុងចិត្តព្រោះសម័យនេះហើយនៅមានគេប្រើនាមដង្ខៅទៀត)

- តោះ ឯងទៅជួបលោកដង្ខៅសិនទៅ.... ពូក្រឹបតប

- (ខ្ញុំងក់ក្បាលព្រម ព្រោះខ្ញុំក៍ចង់ដឹងដូចគ្នាថាទីនេះជាកន្លែងអី ហើយលោកដង្ខៅនោះជាអ្នកណា)

ខ្ញុំក៍ដើរតាមបុរសទាំងពីរ 

មួយសន្ទុះក្រោយមកខ្ញុំក៍បានមកដល់ផ្ទះបែបបុរាណដ៍ធំមួយ ស្រដៀងទៅហ្នឹងផ្ទះសេដ្ឋីដែលខ្ញុំធ្លាប់ឃើញនៅក្នុងរឿងបូរាណ

- លោកដង្ខៅខ្ញុំបាននាំក្មេងប្រុសដែលដេកនៅក្រោយចំការរបស់យើងមកហើយ។ ពូសឹមនិយាយទៅកាន់បុរសម្នាក់វ័យខ្ទង់ 50 ឆ្នាំ មុខរាងមាំនិងសម្លៀកបំពាក់សមសួនដែលសមជាដង្ខៅ

- ឯងឈ្មោះអីមកពីណាអាអ្នកកំលោះ ហេតុអីបានជាមកដេកនៅក្រោយចំការរបស់យើង? ដង្ខៅដាន់សួរមកកាន់ខ្ញុំ

- បាទលោកខ្ញុំឈ្មោះវេហា ខ្ញុំក៏មិនដឹងថាហេតុអ្វីខ្ញុំមកដល់ទីនេះដែរ ខ្ញុំជានិស្សិតដែលរៀននៅទីក្រុង។ 

- ទីក្រុង? ទីក្រុងណាទៅ? 

- ខ្ញុំអធ្យាស្រ័យសូមសួរថាទីនេះជាកន្លែងណាដែរ? ហើយឆ្នាំណាដែរ?

- ឯងសួរអីចម្លែកចម្លែកម៉្លេះ? ហើយចុះឯងមកពីឆ្នាំណាវិញ? លោកដង្ខៅសួរយ៉ាងចម្លែកក្នុងចិត្ត

- ខ្ញុំមកពីឆ្នាំ 2020 តែខ្ញុំគិតថាទីនេះមិនមែនជាឆ្នាំដែលខ្ញុំកំពុងរស់នៅទេ

ម្នាក់ម្នាក់ស្រាប់តែភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលឮខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ 

- ឯងនិយាយថាម៉េចមកពីឆ្នាំ 2020? ព្រោះនេះទើបតែសតវត្សទី 15 ទេ។ 

- បាទលោកប្រុសខ្ញុំក៏មិនយល់ដូចគ្នាដែរហើយខ្ញុំក៏ចម្លែកក្នុងចិត្តដែរថាហេតុអ្វីខ្ញុំមកដល់ទីនេះ លោកប្រុសអាចនឹងមិនជឿ តែខ្ញុំហ៊ានសន្យាថាអ្វីដែលខ្ញុំនិយាយសុទ្ធតែជាការពិត 

- ខ្ញុំគ្មានយោបល់អ្វីតបតែឯងទេ តែបើមើលតាមសម្លៀកបំពាក់របស់ឯងពិតជាមិនមែនអ្នកដែលរស់នៅតំបន់នេះទេ ហើយបើតាមស្ដាប់សម្ដីសំដៅរបស់ឯងសមជាអ្នកចេះដឹងមិនគួរជាអ្នកកុហកនោះទេ។ ហើយឥឡូវឯងប្រុងធ្វើយ៉ាងម៉េច ឬធ្វើបែបណាត្រឡប់ទៅកន្លែងឯងវិញ?

- ខ្ញុំក៏មិនដឹងដូចគ្នាដែរទានម្ចាស់ខ្ញុំក៏មិនយល់ថាខ្ញុំមកទីនេះបានដោយសារអ្វីនោះទេ កុំឡុងពេលនេះខ្ញុំសូមលោកម្ចាស់ក្នុងការស្នាក់នៅទីនេះសិន ខ្ញុំអាចជួយការងារអ្វីបានដូចទៅនឹងប្រុសផ្សេងទៀតដែរ

- មិនអីទេចាំខ្ញុំឱ្យសឹម និងក្រឹបរៀបចំកន្លែងសម្រាកហើយឯង

- អរគុណទានប្រុស

-ខ្ញុំមកពីស្រះត្រីវិញហើយលោកពុក

សំឡេងស្រួយស្រេះចេញពីក្រោយខ្នងខ្ញុំរបស់នារីម្នាក់ ដែលខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលខ្ញុំងាកទៅឃើញមុខរបស់នាង 

នោះគឺនារីម្នាក់ដែលនៅក្នុងរូបគំនូររបស់ខ្ញុំ អ្វីដែលសំខាន់គឺយើងស្អាតជាងក្នុងរូបគំនូរទៅទៀត។ ខ្ញុំកាន់តែចម្លែកចិត្ត និងមិនយល់ថាមានរឿងអ្វីកើតឡើង

- កូនស្រីពុកមកវិញហើយហ្អរ!! លោកដង្ខៅនិយាយទៅកាន់នារីម្នាក់នោះដែលបញ្ជាក់ថានាងជាកូនរបស់គាត់

- អប្សរកូន គេម្នាក់នេះគេឈ្មោះថាវាហា គេមកពីទីឆ្ងាយ គេហ្នឹងមកស្នាក់អាស្រ័យនៅផ្ទះរបស់យើងមួយរយៈសិន។ លោកដង្ខៅបន្ថែម

តាមពិតនាងឈ្មោះថាអប្សរសោះ អញ្ចឹងហើយទើបបានស្អាតដូចជាទេពអប្សរ ឈ្មោះរបស់នាងពិតជាសាកសមជាមួយរូបសម្បត្តិអត់ទាស់

អប្សរងាកមកខ្ញុំញញឹមចុងមាត់បន្តិច ស្នាមញញឹមរបស់នាងស្ទើរតែឆាបឆក់យកបេះដូងរបស់ខ្ញុំបាត់ទៅហើយ។ 

- មិនអីទេវេហាឯងទៅសម្រាកសិនចុះចាំយើងឱ្យគេជួយរៀបចំសម្លៀកបំពាក់ឱ្យ។

ពូសឹម នឹងពូក្រឹបរៀបចំកន្លែងឱ្យខ្ញុំសម្រាកដែលស្ថិតនៅក្រោមផ្ទះរបស់លោកដង្ខៅ។ អរគុណពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ហើយខ្ញុំក៏ប្រាស់ខ្លួនដេកបន្តិចដោយហេតុតែមានអារម្មណ៍ថាអស់កំលាំងខ្លាំងប្រៀបបីដូចយប់មិញខ្ញុំមិនបានដេកបន្តិចសោះឡើយ។

...........

 

ស្អែកឡើង

ខ្ញុំនៅជួយការងារក្នុងផ្ទះតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ថ្វីត្បិតតែផ្ទះនេះធំក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែមានមនុស្សតែ 5 នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ គឺលោកដង្ខៅនិងកូនស្រីគាត់អប្សរ ត្បិតតែម្ដាយរបស់នាងបានស្លាប់តាំងពីនាងនៅក្មេង, ក្មេងស្រីបម្រើម្នាក់ដែលមានវ័យស្របាលនឹង អប្សរដែរគឺមាលា, និងពូឈឹម និងពូក្រឹប។

កំពុងតែកាត់អស់នៅក្បែរផ្ទះ អប្សរនិងមាលាក៏ដែលសំដៅមករកខ្ញុំ

- តើយប់មិញបងសម្រាកលក់ស្រួលដែរឬទេ? អប្សរនិយាយមកកាន់ខ្ញុំញញឹម

- បាទអ្នកនាង ចុះលោកអរគុណដល់លោកដង្ខៅនិងគ្រួសាររបស់អ្នកនាងណាស់ដែលបានផ្ដល់កន្លែងឱ្យខ្ញុំស្នាក់នៅ

- ខ្ញុំឮថាបងមិនមែនមកពីសម័យកាលនេះទេ? នាងនិយាយហើយសើច

- ចុះបើខ្ញុំប្រាប់ថាពិតមែនតើអ្នកនាងជឿខ្ញុំដែរឬទេ? 

- ខ្ញុំមិនដឹងដែរតែបើមើលទៅក៏មិនសមបងជាមនុស្សកុហកដែរ 

- បាទ អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយសុទ្ធតែជាការពិត

នាងញញឹមដាក់ខ្ញុំម្ដងទៀតហើយក៏ដើរឡើងទៅលើផ្ទះទៅជាមួយនឹងមាលា

មួយសប្តាហ៍កន្លងផុតទៅ ខ្ញុំកាន់តែស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្រួសារដង្ខៅដានកាន់តែខ្លាំងឡើងខ្លាំងឡើង

ពូសឹម និងពូក្រឹបជាមនុស្សចេះយកអាសាខ្លាំងណាស់ ចំណែកឯមាលាជាមនុស្សរួសរាយ ថ្វីដ្បិតតែនាងជាអ្នកបំរើស្រីនៅក្នុងផ្ទះនេះតែសម្ផស្សរបស់នាងក៏មិនអន់ដែរ ហើយនាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយអប្សរណាស់ប្រៀបបីដូចជាបងប្អូនអញ្ចឹង។ 

បន្ទាប់ពីធ្វើការងារមួយព្រឹកកន្លងមក ខ្ញុំក៏ងូតទឹកដើម្បីជម្រះខ្លួន។ ដោយសារតែទម្លាប់មួយទឹកនៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ទើបខ្ញុំមិនងូតទឹកនៅក្រៅដូចពូក្រឹប និងពូសឹមទេ។។ ងូតទឹកបណ្ដើរ ខ្ញុំក៍ស្រម៉ៃទៅដល់អប្សរ រាងកាយដ៍ស្រលូន ព្រមទាំងសាច់ដ៍សរខ្ចីរ ខ្ញុំស្រម៉ៃទៅពេលដែលនាងយកចង្កៀងមកអោយខ្ញុំកាលពីយប់មិញ នៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់ដេកយប់ នាងស្លៀកសំពត់ចងពុង បញ្ចេញគល់សុដន់ដ៍សរម៉ត់ខៃ ហើយដោយសារពេលយប់នាងមិនពាក់អាវទ្រនាប់ក្នុងអាចអោយខ្ញុំឃើញស្នាមចុងដោះរបស់នាងយ៉ាងច្បាស់ក្រឡែតដោយចាំងផ្លាតនឹងពន្លឺចង្កៀង ខ្ញុំស្ទើរទប់អារម្មណ៍ពុំបានចង់យកអណ្ដាតទៅលិតត្រដុសគល់ដោះក្រពុំរបស់នាង។ បូករួមទាំងសម្លេងដ៍ស្រួយស្រេះ ខ្ញុំស្ទើរតែចាប់សម្រាតសំពត់របស់នាងចេញទៅហើយ។ ស្រម៉ៃដល់ទិដ្ឋភាពកាលពីយប់មិញបណ្ដើរ ខ្ញុំយកដៃសាប់នាគរាគរបស់ខ្ញុំបណ្ដើរ។ រំពេចនោះសម្លេងទ្វារបន្ទប់ទឹកក៍បើកក្រាក លេចមុខនូវអប្សរដែលមានទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលឃើញរាងកាយស្រាតរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំកំពុងតែប្រឡែងលេងនាគរាគទៀត។ នាងភ្លឹកមួយភ្លែត មុខចាប់ផ្ដើមឡើងក្រហមបញ្ចាក់ថានាងអៀនខ្លាំង ហើយងាកមុខចេញនិយាយថា 

- សុំទោស ខ្ញុំមិនបានដឹងថាបងនៅក្នុងនេះ 

ថាហើយនាងក៍ចេញទៅបាត់ 

យី មកមើលកូនកំលោះគេងូតទឹកហើយរត់ទៅបាត់ ទុកអោយពងក្ដឯងនៅខឹងម្នាក់ឯង

......

រាត្រីសែនស្ងាត់ ខ្ញុំដេកមិនលក់សោះ ដោយហេតុឈឺនោមផងឈឺពោះផង ខ្ញុំក៍ងើបទៅបន្ទប់ទឹក។

ដើរទៅជិតដល់ស្រាប់តែលឺសម្លេងមនុស្សកំពុងងូតទឹក

ខ្ញុំក៍លាន់មាត់រអ៊ូតិចៗ យីម៉ោងថ្មើលនេះហើយអ្នកណាគេកំពុងងូតទឹកទៀត ហើយក៍ដើរទៅមើល

ដោយសារបន្ទប់ទឹកឈើមានចន្លោះ និងភ្លើងទានភឺ្លច្រាចចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកផងនោះ ទើបខ្ញុំលួចមើលតាមប្រឡោះ។ 

បេះដូងរបស់ខ្ញុំស្ទើរតែលែងដើរទៅហើយ

ព្រោះអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងឃើញនេះ គឺអប្សរកំពុងតែអាក្រាតកាយងូតទឹក។ ដៃសរក្បុសទន់ស្រឡូនស្រាតសម្លៀកបំពាក់បន្តិចម្ដងៗ ចេញពីរាងកាយទេពអប្សរព្រហ្មចារីយ៍។

ពន្លឺភ្លើងទៀនជួយអោយខ្ញុំមើលឃើញនាងច្បាស់ដូចថ្ងៃ....

រាងកាយដ៍សែនស្រឡូន គ្មានស្លាកស្នាម ឬប្រជុយសូម្បីតែបន្តិច សាច់របស់នាងសរដូចសំលីរលោងព្រិល

ដោះរបស់អប្សរមូលក្លំបើបានច្របាច់មិនដឹងល្អយ៉ាងណា ក្បាលដោះរបស់នាងពណ៍សុីជម្ពូរបញ្ជាក់ថាមិនទាន់មានអណ្ដាតរបស់ប្រុសណាលិតក្បាលដោះនេះនៅឡើយទេ។

ចុះមកក្រោមបន្តិចក្បាលពោះរាបស្មើរ ព្រមតែត្រកៀករាងសាយហើយ គូតរបស់នាងងរខ្ទើតគួរអោយចង់ញាត់ក្ដរពីក្រោ។

ព្រះម្ចាស់ថ្លៃអើយ!!បើសិននរណាឃើញហើយពិតជាលួច សរសើរថាស្អាតខ្លាំងណាស់លើសអស់ស្រីក្នុងនគរ។ ក្នុងវ័យ១៨ឆ្នាំប្រៀបដូចជាផ្ការកំពុងរីកចាយក្លិនក្រអូបឈ្ងុយ ឆ្ងុបសាយភាយដល់កន្លង់ចង់មកក្រេប និងថ្នាក់ថ្នមបបោសអង្អែល។ដៃម្ខាងកាន់បោយដួសទឹកដៃម្ខាងកាន់ស្បៃលាយសាប៊ូមានក្លិនផ្កាម្លិះក្រអូបពិដោរភាយសាយពេញបន្ទប់ទឹក ដុសរុះថ្នមៗពេញសព្វខ្លួនប្រាណ!កញ្ចឹងក គុម្ពត្រចៀក រីឯក្លៀកនាងសងខាងវិញសស្អុះគ្មានឃើញរោមសូម្បីមួយសរសៃណាឡើយ។ ចាប់ផ្ដើមដុសថើរៗបែកនូវពពុះសាប៊ូជាគ្រាប់តូចៗគ្របពេញលើស្បែក។ នាងយកម្រាមដៃដែលស្រឡូនតូចដូចបន្លាក្រូចមកត្រដុសនៅប្រដាប់របស់នាង។ 

ទប់អារម្មណ៍មិនបានខ្ញុំក៍យកដៃឆឹកប្រដាប់ខ្លួនឯងបណ្ដើរ។ 

អប្សរកំពុងស្រម៉ៃទៅដល់ប្រុសកំលោះវេហា ដែលនាងឃើញកាលពីថ្ងៃមិញ។ សាច់ដុំកង់ៗ បូករួមជាមួយមាឌធំខ្ពស់គួរអោយនារីចង់ប្រលោមតណ្ហាស្នេហ៍។ អប្សរស្រម៉ៃទៅឃើញនាគរាគដ៍ធំស្ទើរប៉ុនករដៃរបស់នាង តែនាងទើបតែឃើញប្រដាប់ភេទរបស់បុរសលើកទីមួយក្នុងឆាកជីវិត។ អប្សរស្រម៉ៃថាបានបបោសអង្អែលខ្លួនប្រាណកម្លោះវេហា នាងចង់សាកស្ទាបលុញនាគមួយនោះ ហើយបើបានរុកក្នុងល្អាងទឹកអម្រឹតរបស់នាង មិនដឹងថាមានអារម្មណ៍សេចក្ដីសុខយ៉ាងណាទៅ។ ព្រោះនាងមិនដែលស្គាល់សោះឡើយអំពីរសជាតិរួមកាមជាមួយបុរស ដែលនាងចង់ស្គាល់រសជាតិនោះជាយូរណាស់មកហើយ។ ចំហាយខ្លួនក្ដៅភាយៗ ដុតដោយភ្លើងតណ្ហា អប្សរពិតជាចង់បានបុរសម្នាក់មករួមមេត្រីជាមួយនាងនៅពេលនេះណាស់ មិនខ្វល់ថាបុរសនោះជាអ្នកណាទេ ព្រោះអារម្មណ៍តណ្ហារបស់អប្សរក្រមុំឡើងដល់កម្រិតបើយ។ 

គិតបណ្ដើរម្រាមដៃស្រឡូនរបស់នាងរុកចេញចូលទៅក្នុងច្រអូទីទួលព្រហ្មចារីយ៍ដែលមានដុះស្មៅរឹមៗ អប្សរបិទភ្នែកខាំមាត់ខ្លួនឯង ហើយថ្ងូរតិចៗលឺសូរអឹសៗ។

ដៃនាងស្រាប់តែស្រវ៉ាទៅរកអ្វីមួយនៅក្បែរនោះ....គឺការ៉ុត

ចុយ ហើយងូតទឹកយកការ៉ុតទៅតាមទៀត។ 

គិតមិនទាន់ផុតផង អប្សរក៍យកការ៉ុតរុកចូលសន្សឹមៗចូលទៅល្អាងស្អេហ៍របស់នាងធ្វើអោយនាងថ្ងូរកាន់តែលឺឡើងៗ តែដោយហេតុតែគ្រប់គ្នានៅលើផ្ទះទើបមិនមានអ្នកណាលឺ។ 

ដៃម្ខ៉ាងកាន់ការ៉ុតរុកចូលក្នុងល្អាង ដៃម្ខាងនាងច្របាច់និងឆ្លីចុងដោះខ្លួនឯង។ ការ៉ុតរុកចូលយឺតៗកកិតនឹងលាងស្នេហ៍របស់នាងខាងក្នុងធ្វើអោយនាងថ្ងូរលឺហឹៗ សេចក្ដីស្រៀវស្រៀបភ្លេចអស់នូវអ្វីៗ ឋានសួគ៌លោកីយ៍លុបបាត់ការឈឺចាប់បណ្ដាល់ពីការដាច់រហែកសន្ទះព្រហ្មចារីយ៍!

ថ្ងូរបណ្ដើរ ដៃកាន់តែញាប់ទៅញាប់ទៅ នាងបិទភ្នែកទទួលយកក្ដីសុខខ្លួនឯង។ ៥នាទីក្រោយមក ដៃកាន់តែញាប់ ទឹករំអិលបានហូរចេញពីនំអាកោររបស់នាង ខ្លួននាងញ័រទ្រើតបញ្ចាក់ថាដល់គោលដៅហើយ។ ទឹកអម្រឹតចេញពីល្អាងស្នេហ៍ហូរច្រើនទៅៗមកប្រោះព្រុះដល់ស្មៅដុះលាស់ខ្ចីនៅមាត់ល្អាង។ នាងដង្ហើមហត់ៗ ហើយក៍សម្អាតខ្លួនឯងទៅ។ ខ្ញុំក៍រត់គេចមកកន្លែងដេកវិញ ជៀសវាងខ្លាចនាងតាមទាន់។ ដេកម្នាក់ឯងបណ្ដើរនឹកគិតដល់ទិដ្ឋភាពមិញបណ្ដើរ ទីបំផុតខ្ញុំបានឃើញរាងកាយក្រមុំព្រហ្មចារីយ៍អប្សរហើយ។ 

(កុំឆ្ងល់ថាមិចបានដឹងថាអប្សរនៅហ្សុីន ព្រោះអីអ្នកនិពន្ធប្រាប់ថាអញ្ចឹង)